Фризи, Паоло

Паоло Фризи (итал. Paolo Frisi; 13 апреля 1728[1][2][3], Меленьяно, Милан или Милан[3]22 ноября 1784[1][2][3], Милан[3]) — итальянский математик, астроном и физик, священник ордена варнавитов. Знал гидродинамику, занимался управлением каналов. Благодаря ему в Италии появились молниеотводы[4].

Паоло Фризи
итал. Paolo Frisi
Дата рождения 13 апреля 1728(1728-04-13)[1][2][3]
Место рождения
Дата смерти 22 ноября 1784(1784-11-22)[1][2][3] (56 лет)
Место смерти
Научная сфера математика, астрономия, физика
Место работы
Награды и премии
 Медиафайлы на Викискладе

Биография

Учился в местном варнавитском монастыре, потом учился в Падуе[4].

С 1753 года — профессор философии варнавитском колледже Святого Александра в Милане[4].

В 1756—1764 годах — профессор математики в Пизанском университете по назначению Леопольда, Тосканского герцога[4].

В 1764 году получил от папы римского Пия VI освобождение от церковных обязанностей[4].

В 1764—1766 годах — профессор математики в Палатинской школе в Милане[5].

Членство в академиях

Работы

Instituzioni
  • «Disquisitio mathematica in causam physicam figurae et magnitudinis telluris nostrae» (Милан, 1751)
  • «Nova electricitatis theoria etc.» (Милан, 1755)
  • «De existentia et motu aetheris seu de theoria electricitatis, ignis et lucis» (1756)
  • «De motu diurno terrae dissertatio» (Пиза, 1758)
  • «Dissertatio de atmosphaera coelestium corporum» (1758)
  • «Dissertatio de inaequalitatibus motus planetarum omnium etc.» (1760)
  • «Dissertatio de uniformitate motus diurni terrae» (1783)
  • «De problematis quibusdam isoperimetricis» («Novi Comm. Acad. Scient. Imper. Petropolitanae», VII pro annis 1758 et 1759; 1761).
  • «De resolutione aequationum tertii gradus» («Atti di Siena», IV, 1771)
  • «De problematibus quibusdam maximorum et minimorum» (там же)
  • «De acceleratione et retardatione motus planetarum» («Commentarii Bononienses», V, 1767)
  • «De aequatione quadam differentiali etc.» (там же, VI, 1783)
  • «De rotatione corporum» (там же)
  • «Mem. dell’ equilibrio delle cupole e delle volte» («Atti della Societa Patriotica di Milano», I)
  • «Berigt nopens de verdeeling en zaamenloop der rivieren» («Verhandl. Maatsch. Haarlem», XIV, 1773)
  • «De theoria satellitum jovialium» (там же, XXV, 1788).

Сборники

  • «Dissertationes variae» (в 2 томах, Lucae; 1759 и 1761)
  • «Opuscoli filosofici» (Милан, 1781)
  • «Opera» в 3 томах с портретом автора (Милан, 1782, 1783 и 1785)
  • «De gravitate universali corporum libri III» (Милан, 1768)
  • «Cosmographia physica et mathematica» (2 т., Милан, 1774 и 1770)
  • «Dell’architettura statica e idraulica» (там же, 1777)
  • «Instituzioni de Mecanica, d’Idrostatica, d’Idrometria» (Милан, 1777)

До 20 сочинений Фризи, оставшихся после его смерти в рукописи, не были изданы.

Примечания

  1. Архив по истории математики Мактьютор
  2. Paolo Frisi // Encyclopædia Britannica (англ.)
  3. Wurzbach D. C. v. Frisi, Paul (нем.) // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt habenWien: 1856. — Vol. 4. — S. 367.
  4. Chisholm, Hugh, ed. (1911). «Frisi, Paolo». Encyclopædia Britannica. 11 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 232
  5. В. В. Бобынин. Фризи, Паоло // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). СПб., 1890—1907.
  6. Фризи Паоло, аббат // Российская академия наук


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.